JOANNIS STEPHANI DE THERMIS CENETENSIBUS AD MICHAELEM ANGELUM ROTAM Est locus ignotus fama, qui dicitur Aslas,
(1) Clivus Acedicolis (2) Nymphis gratissimus, aeque Herbarum, Salicumque
frequens, et dives Olivi Urbem Palladiam (3) Vallemque interjacet Arctam
(4), Arduus, et patulis spectatus Collibus Aslas: Deliciae Pastorum Aslas,
atque unica cura. Hic pascebat oves olim inter amoena vireta Thirenus
placido Liciae succensus amore, Candida cui Lycia ardentes aequabat amores
Igne accensa pari. Dum oleas, umbrasque sequuntur, Alternoque modo voces,
et lumina miscent, Exponuntque ex more focos, tenerosque vicissim Corde
trahunt gemitus oculis per mutua fixis, Juppiter extemplo Coelum caligine
densa Nubilat, et vacuum nimbis circum aethera complet; Saevit tempestas
commixta grandine, tellus Horribili reboat tonitru percussa, tremitque
Crebrescitque fragor ventis, coelumque lacessit. Quisque suam repetit
cryptam, et gurgustia laeta, Et Jovis, igniferique minas formidat olympi.
Lustra ferae, et volucres patulae tutamina sylvae Impulse repetunt, camposque,
aurasque relinquunt. Cogere tunc Thirenus oves, viridisque ligelli Tecta
subire celer, Lyciam praevertere gressu Ingenti satagens studio: at (mirabile
dictu) Incassum. Miser, heu miser ille repente momordit Tactus humum de
coelo, solvunturque calentes Artus in cineres violentis ignibus usti.
At Lycia egregium Juvenem frondente sub antro Expectans, damnansque moras,
et sydera saeva, Absentem vocat e specula; vox nulla vocanti Redditur,
et miserae geminantur corde dolores. Aaxia quaerit oves, Thirenum quaerit
anhela Voce vocans, lustratque vias indagine multa. <<< indice generale |